13 Mart 2010 Cumartesi

etimde bıçak yarası ya giderse korkusu

birgün hayatımı baştan seyredip kendime çok üzülecekmişim gibi geliyor. sonra geçiyor. iki ileri, bir geri. insanın, olmak istediği o kişi olmayı asla başaramayacağını anladığı andan sonra tadı kaçıyor hayatın. hep bir acımtırak yan. kendinle halleşemiyorsun. halleşmesen geçemiyorsun. sen geçemeyince, hayat geçmiyor. sonra bir sabah uyanıyorsun, ne fark edecek ki diyor içindeki ses. cevap veremiyorsun. ne fark eder ki?


. zaman;

4 yorum:

  1. kibrit kutusu13 Mart 2010 06:59

    ah be iki gözüm... senin yazdıkların bir başka türlü işliyor içime. tam uyku öncesi... oldu mu şimdi ya?

    YanıtlaSil
  2. V.yaka15 Mart 2010 14:33

    bazı kelimeleri diğerlerinden daha çok severim ben, mesela nakış. işlemek deyince sen... yeniden çerçevelendirelim, iyi bir şey olsun.

    YanıtlaSil
  3. ScriptedEcho13 Nisan 2010 16:45

    delirtme adamı. bu kadar çok benim gibi düşünme. sonra ben yeniden "ben" oluyorum. olmuyor ama böyle azizim

    YanıtlaSil
  4. V.yaka26 Nisan 2010 03:20

    'ben' olmaktan sıkıldığında olacak bir 'kim' bulamaması insanın çekiyor ayağının altından sahneyi. haklısın azizim, olmuyor.

    YanıtlaSil