Buyumekse adi ya da her ne diyorsak ona. Hic gitmez sandigim bir sey gitti icimden. Istemek. Donup donup hatirlamaya calisiyorum nereden kirildi ki tekrar tutusturamiyorum o istemeyi. Var muhtelif zanlilar lakin fail hala mechul. Bilmek de neyi degistirecekse? Bir bilmek tutturmusum. Al, bilmiyorsun ama gidiyor tekne. Gitmek nedir, diye sorgular simdi icimin o 'hepsi bu mu' yani. Her seyi de sorgulayinca hayat hallac pamugu, mirim. Neydi mevzu? Buyumek iste. Kaybetmek ya da. Eksilmek? Bir sabah uyanip bakmak ki kolun yok yerinde. Hep var sanmistin degil mi? Sanmak diye buna diyoruz iste. Sen saniyorsun sonra da aslinda sandigini gerceklik saniyorsun, ki farkindaysan hala saniyorsun, nihayetinde sandiklarina gercek muamelesi cekiyorsun, e gun geliyor onlar da sana bir muamele cekiyorlar ki kala kaliyorsun. Daha karpuz kesecegidik.
Tatsiz boyle bu. Sukursuzluk degil, valla. Belki de sukursuzluk mu, ne bileyim. Aci gelip oturunca icine ya da yan komsunun bahcesine, anliyorsun ki gidiyormus aslinda o tekne. Gitmekmis onun adi. Oyle ya da boyle. Kolsuz da yasanirmis hem. Hamd'a hep yer varmis. Da iste. Iste.
Neyse o cekip giden icimden, cok seylere degmis. Onlu gunleri hatirlamak dahi sizi burnumda. Ben bunu istiyorum, suyum buyum da var ona ulasabilmek icin, bir su eksik, onu tamamlayabilmek icin de bunu yaparsam tamam. Al sana sebep. Uyan her sabah. Kalk, yuru yeryuzunde. Bir seye dogru. Icinin ormanlarini birbirine katan o seye dogru. Tutussun tutku, sen yuru. Zormus, kolaymis ne fark eder ki? Zorlan, tokezle, dus hatta. Sizlan, mizilda. Yuru ama. Kalk, yuru. Hep yuru. Iste, yuru. Anlam var kalsin.
