bazı kitapların bitmesi kalbimi kırıyor. hikayeleriyle paralel iniş çıkışlar yaşadığım, hayatıma katıp kendimce anlamlar biçtiğim birilerinin, 'bir daha beni hiç görmeyeceksin' deyip kapıyı arkalarından çekmeleri gibi, can yakarak gidiyor benden kimi hikaye karakterleri. kendimi ihanete uğramış hissediyorum neredeyse. onlar merak ettiğim bir hayatı sürmeye devam edecekler ve benim bundan hiç haberim olmayacak gibi geliyor. özlerim çok ve yapacak bir şey olmaz diye içim içimi yiyor. bir de, epilogue sevmiyorum ben galiba. gidilecekse öyle, cümlenin orta yerinde...
...cookie.
all the pretty little horses...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder