13 Mart 2010 Cumartesi
etimde bıçak yarası ya giderse korkusu
birgün hayatımı baştan seyredip kendime çok üzülecekmişim gibi geliyor. sonra geçiyor. iki ileri, bir geri. insanın, olmak istediği o kişi olmayı asla başaramayacağını anladığı andan sonra tadı kaçıyor hayatın. hep bir acımtırak yan. kendinle halleşemiyorsun. halleşmesen geçemiyorsun. sen geçemeyince, hayat geçmiyor. sonra bir sabah uyanıyorsun, ne fark edecek ki diyor içindeki ses. cevap veremiyorsun. ne fark eder ki?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
ah be iki gözüm... senin yazdıkların bir başka türlü işliyor içime. tam uyku öncesi... oldu mu şimdi ya?
bazı kelimeleri diğerlerinden daha çok severim ben, mesela nakış. işlemek deyince sen... yeniden çerçevelendirelim, iyi bir şey olsun.
delirtme adamı. bu kadar çok benim gibi düşünme. sonra ben yeniden "ben" oluyorum. olmuyor ama böyle azizim
'ben' olmaktan sıkıldığında olacak bir 'kim' bulamaması insanın çekiyor ayağının altından sahneyi. haklısın azizim, olmuyor.
Yorum Gönder