yirmi

Çok küçüktüm. Her sabah onu görürdüm. Akşamları ayrılmak tatsızdı. Ama her zaman yarın vardı. Sonra daha az küçük olduk. Ne zaman başımı çevirsem oradaydı. Henüz kesilmemiş bir kol gibi, omuz başımda. Her gün onun gülüşüyle başlar, her akşam bir sonraki sabahın sözünü taşırdı. Mevsimlerin yüzünden geçişini seyrettim. Elimi hiç bırakmadı içinden geçtiğim mevsimler boyu. Sadece bana saklı bir gülüşü vardı. Gözleri ışıl ışıl parlardı bana her bakışında. Parmak uçlarımdan taşıp yerlere dökülen mutluluklar bırakırdı avuçlarıma. Birlikte inandık daha güzel günlere. Sonra günler gelip kapımızı çaldı. Beyazın değdiği en güzel kadındı. Acıydı hoşçakal demek. Sıcak asfaltta yalın ayak koşmak kadar acı. Ama gitti. Yine gelmek için. Bana bu geceleri, ertesini günümü kızıl ateşler gibi tutuşturacağını bilerek uykulara dalamadığım geceleri yaşatmak için. Hoş gel, sefam olsun.

Ben dün bir hayal kurdum...

how to find a game which is actually not a game

bugün hayat, büyük bir sahne gibi görünüyor gözüme. ışık oyunları, kostümler ve çalışılmış repliklerle 'mış gibi'lenen bir sahne. büyüklüğü, olduğu gibi olmaya uzaklığından. 'büyük katakulli' gibi...

olduğu kadar olanlara, ne kadar olmaları gerektiğini anlatan broşürler dağıtan; olmadığı renklere bürünenlere, hayran bakışlardan dokunmuş kadife halılar seren bir düzen bu. seç, beğen, bürün.

peace

crash, crash, burn

üç yara izi vardı yüzünde
ikisini öptüm, birine dokundum
sevdim, sardım
yola koydum

New day changed nothing. And it's raining.

giving it a try is the scariest and smartest thing in the whole world.

ikindi üzeri

Acıları bırakmıyor ya insan bazen. Acı geçiyor insandan da, insan acıdan geçmiyor ya...
Galiba hikayesizlikten. En büyük hikayesi acı olunca insanın, peşini bırakmıyor acının.
Yoksa silikleşecek varlığı, alemde yer kaplayamayacak. Yayıyor acısını, büyütüyor,
kanatıyor kabuklandıkça...kendisini var kılıyor. Hıçkırık dahi olsa gelen, ses
geliyor ya karşı dağdan... Bilmiyor başka yolunu kendine dokunmanın,
acıtıyor. Sonra diyor ki,
ah, çok acıyor.

.

Sezen dinlemek beni tarifsiz bir hüzne bırakıyor. Unuttuğum günlerin gölgesi duvarlara vuruyor.
Kaçma benden diyor hayat, gel kaynaşalım.

bahçende çocuklar vardı,
çocuğundan öptüm seni

özgürleş benimle

Maniye girmenin en keyifli yanı bu. Düşünmek zaman kaybı. Böyle, meyilli bir yeşillikte, pedalları boşa alıp uçar gibi akıp gitmek işte hayattan. Evet; çarpar, düşer, kanar insan...da...ne zaman olmuyor ki bunlar. İnsan çarpsın, düşsün, kanasın, sonra kalksın, bir daha tırmansın, kendi hikayesini yazsın diye var. Hikayemde çarpışma olmasın derken hikayen olmayacak, haberin yok. Bu da mevzunun seyirciden çıkıp konuşmacıya döndüğü yerdir. E ben gülerim kendime.

...bir şehri, bir tekmeyle...

bir veda saçlarımdan tutup beni

yerlerde sürüklerken

...

bir şehri bir tekmeyle

benim üstüme yıkarken

...

göç yollarında kuşlar kaybolmuş

ölürlerken,

bir deniz kıyısında bir adam

hâlâ onu sayıklarken,

Cem Adrian - Bir Melek Ölürken

başka bir masalda kalıyor aklım

ve birgün, karşılaşır 31 yaşımla 16 yaşım...

Ali Kocatepe - Seni Düşünüyorum Kadınım

Bi daaalın!

Kendimi kötü hissettiğim için kötü hissetmemi sağlama mercii yaşlı teyze iç sesleri, vicdan yapmayalım lütfen. Ellerinizdeki şükredilecekler listesine itirazım yok. Bir-iki madde de ben ekleyeyim. Ama bazen de böyle işte. Onaylamaz fısıltılarınız ve kalkık kaşlarınızdan oluşan bir izmir marşıyla uğurlamak istiyorum sizi. Hem susabildiğinizde ne güzelsiniz, hiç düşündünüz mü?

İşte bu kadar!

yirmidörtnisan

nasılsa bulur insan bir yolunu kendini mutsuz kılmanın
varlar/yoklar listesine,
telaşa gerek yok

bekle beni kimseler beklemezken

Ma'am

Hayat,

Dokunmaya kıyamayanların zamanından yazıyorum sana bu satırları.
Bittik biz. Sizin yolunuz açık olsun.

Orman kenarına serili gomar yaprakları altında dinlenin bizim için.
İçinize biraz gökyüzü çekin. Bir çeşmebaşı ferahı doldurun göğsünüze.
El, yüz, diz toprak.
Sonrası, sefa üzere.

Karmete - Nayino

I took what's mine by eternal right

I still hold your hand in mine when I'm asleep

as you move on, remember me, remember us and all we used to be

James Blunt, Goodbye My Lover