Ayaklarım küçüktü ve yol uzun.

Büyüyünce denizci olacaktım. Abim gibi. Annemin diktiği iki gömlekle bir pantalonun yanına koydum denizcilik hayallerimi. Babamın yaptığı tahta sandığı kapatıp yola çıktık. Patika boyu yürürken ara sıra dönüp gittikçe küçülen evimize bakıyordum. Babam odun kesmiyordu avlunun az ilerisinde ve annem su çekmiyordu kuyudan. Isınma telaşından ve susuzluktan ötelerdeydiler şimdi. Kolunu omzuma attı abim, Hadi, dedi. İnandım. Daha bakamadım.