Çikolatalı dondurma severim ben. Bazen vanilyalı ister
canım. Alırım. Aklım çikolatalıda kalır. Güzel gülüyor diye de sevebilirsin
bir adamı. Muziptir haytanın gözleri. Keyifli bir
adamdır. E kolay değil karşı koymak serserinin öylesine. Vanilyalı dondurma da
pek ala bir yaşam biçimi olabilir. De işte... benim aklım, bana meydan okuyanda
kalır. Aynıyla cevap verdiğinde bakışlarında tutuşan o ateşi özlerim. Misliyle
gelişini. Karşılık bekleyişini. Aldığında, yüzüne usulca yayılan o gülümseyişi. Ötelere ve daha ötesine sürükleyişini. Push and pull and clash.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder