Vedanın katmanları var. "Güle güle"den, "Yaz bana"dan öte. Dile dökülebilenden azade çoğu zaman.
Uzun bir süre görmeyeceği birine bakarken insan, son bir kaç şey söylüyor içinden. Sese değmeyen cümleler kuruyor usul usul. Yas gelip oturuyor göğsüne sonra. Yolun anlamı sarsılıyor.
Ne zaman canın yansa kendini kollarına bıraktığından saklamaya çalışmaksa acıyı, en taşınmazı.
P.S. Bir de, hani içimde bir ağlamak vardı ya, içimde değil artık. Kapladı her yanımı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder