kızıl siyah bulutlar

uzun uzun bahardı eskiden. ve uzun uzun eylül... sepya günler tutardı şehri. kimliklerinden soyunur gibi yaprak döken ağaçlar anlam değiştirirdi. biraz yağmur serpiştirdi mi gözyaşı kabilinden, yaşamaya doyulmazdı. usul bir rüzgar, arada hiddetlenerek, önüne katardı yaprakları. biz, cam güzelleri. bir mevsimi, pencere pervazında yaşardık. rüzgarı içimize çeker, yağmura kanardık.