kimi düşünceler teğet geçiyor farkındalığıma. en yükseğe sıçrayabildiğim son hamlemde dahi parmaklarımın ucundan kaçıp giden bir uçan balon gibi... bir daha hiç bulamıyorum izlerini. bir güzel tat kalıyor hatırımda "dair".
kimi kelimeler tek başlarına var olamıyorlar, ne garip. dair, rağmen... öncelerine bir kelime gelmeli, yaslanılacak, mümkünse yönelme halli, "...e"li... "x'e rağmen... y'ye dair..." belki kelimelerden devşirmekteyiz kimilerimiz kaderlerimizi. kimilerimiz, bir yönelme halli kelime olmadan sırtımızı yaslayabilecek, var olamıyoruzdur belki. dair'in ayıbı olmuyor da, neden bana ayıp? rağmen yalnız kalamıyor da, neden ben bir "bağımsızlık" tabelasının gölgesini mekan tutmuşum.
kılıf bunların tümü. lütfen kılıflarımı elimden almayın. ellerimle işledim, nakışladım onları ben. minarelerimin cüsselerini saklasınlar diye içlerine, özenle istifledim. bağımsızlık, özgürlük, kendinden eminlik... beni bir "dair" kılmayın hayatta, bir "rağmen" kadar olduğumu yüzüme vurmayın. tüm derdim bir yönelme halli kelime mi yani? kibrit çöpünün eceli, alevin iştahının bittiği yerde mi?
2 yorum:
yaslanacağımız kelimeler olsun, kelimlerden zarar gelmez insana. yıllardır kendilerini oyuncak yapmadılar mı ellerimize hiç yüksünmeden
kelimelere ihtiyacımız var, evet. onlar da olmasalar, ne derip ne çatacağız?
Yorum Gönder